Wat DWARS en Grüne Jugend van elkaar kunnen leren / Was die Grüne Jugend und DWARS voneinander lernen können

?? Wat we van de Grüne Jugend leren kunnen.

(1) Awareness groep: Tijdens de “Bukos” (kort “Bundeskongress”, Congres van de Grüne Jugend) staat altijd een groep klaar voor persoonlijke gesprekken ivm conflicten, grensoverschrijdend gedrag of discriminatie die leden misschien tijdens de congres waarnemen. Dit is ook een voorbeeld voor een maneer “waarop de gedragscode meer tot een ‘levend document’ gemaakt kan worden” zoals in de met grote meerderheid besloten Motie 6 van de DWARS Congres geëist werdt.

(2) Stemblokjes. Geen zin in drie of vier keer op personen stemmen omdat niemand zeker zijn kan dat er geen dubbele stemmen op foute papieren worden uitgebracht? Voer Stemblokjes in. Op de Grüne Jugend Bukos ontvangt iedereen bij de registratie een klein blokje met zo’n 25? 50? bladjes, die allemaal al bij het uitprinten en produceren nummeriert zijn. Bij ieder gang wordt dan een ander plakje met een zo meteen vastgelegte en aangekondigde nummer door de stemtelcommissie verzamelt.

(3) Wisselend presidium: Geef de mensen voren ook wat tijd! Op de Grüne Jugend wordt zeker gesteld dat mensen op het presidium alle paar uren doorwisselen zodat ze niet de hele dag daar moeten zitten. Misschien maakt het ook DWARS Congressen een beetje ontspannter.

(4) Bied vertaalmogelijkheiden aan. Al bij de registratie is het voor niet-nederlandstalige mensen handig te weten wat ze kunnen doen om als gasten of deelnemers mee te doen. Dat gaat als voor mensen die FYEG of andere groene jeugdorganisaties – bijvoorbeld de Duitse Grüne Jugend – representeren als voor gewone expats die in Nederland wonen maar misschien nog niet perfect Nederlands hebben kunnen leren. Als DWARS zich solidair, international en inclusief tonen wil dan maakt het aanbod van een vertaling naar Engels veel uit.

(5) Content workshops. DWARS heeft heel erg actiefe verschillende commissies; en ik zou het heel erg leuk vinden om te zien dat die ook in actie komen kunnen. Dat zou gaan bijvoorbeeld met parallele sessions van de verschillende commissies waar de congresgangers een uur of twee tijd ter beschikking hebben om zich intensief met een thema bezig te houden.

(6) Gasten kunnen potentieel hebben. Het hele weekend over was een representant van FYEG aanwezig, maar ik heb hem niet spreken horen, en dat was vgm een gemiste kans. Er is veel te berichten en van elkaar te leren in de internationale strijd voor een juistere en groenere wereld; en als de uitwisseling niet alleen in de pauzes maar ook op het podium plaats vind hebben deelnemers daar meer van. Bij de Duitse Grüne Jugend-Bundeskongress is het normaal dat sprekers van andere duitse of internationale organisaties, of van B’90/Grüne optreden en een gastwoord spreken. Iets, dat ik op de DWARS Congres gemist heb.

(7) Als een motienummer vastgelegd is, dan zou deze ook niet gewisseld worden. Als we het over moties hebben, dan heeft Grüne Jugend natuurlijk een heel groter system en dat moet nu ook niet. Maar: Het zorgde voor mij voor grote verwarring toen ik de congresreader geupdated heb en plotselijk de moties waar ik amendementen op indienen wilde, of iets over zeggen wilde, niet meer daar stonden. Wat ik van de Grüne Jugend zou overdragen: Geef moties een eenvoudig identifier. En als een motie een keer een identifier ontvangt, wissel deze ook niet. Natuurlijk kan het presidium de volgorde wisselen hoe de moties opgeroepen werden, maar de nummer zou eigenlijk geen verandering hervaren. Oh, en het zal waarschijnlijk netjes geweest zijn als de updates schriftelijk en uitgeprint voor alle mensen ter beschikking stonden. Dat kunnen we beter doen.

?? Was wir von DWARS lernen können:

(1) Kongresse können auch ohne große Abschiedsreden einen würdigen Abschied für Mitglieder bieten, die die Bioklippe überschreiten. Ich mache mir damit wahrscheinlich keine Freunde, aber bei DWARS lief es auch bestens ohne Minuten großer geschwungenen Reden. Diejenigen, die aufgrund Alters ausgeschieden sind, wurden abends beim Feiern entsprechend gewürdigt!

(2) Ein Kongress kann von starken inhaltlichen Gruppen stärker profitieren als von Absprachen auf Ländertreffen. Das merkt man, wenn bei Vorstellrunden oder in lockeren Gesprächen am Rand “Commissies” (also unsere Fafos) genauso stark zählen wie die “afdeling” (Regionalverband) aus der man kommt. Als hauptsächliches FaFo Globales & Europa Mitglied habe ich wenig Einblick in die Aktivität der anderen FaFos – aber es hat sich mir die Frage gestellt warum wir uns eigentlich nicht alle zwei, drei Wochen treffen und heiße und langfristige Themen besprechen.

(3) Perfekte Systeme sind nicht alles. Ich habe noch nie einen so entspannten Raum voller Menschen bei einer 20-minütigen persönlichen Stimmabgabe gesehen bei der jede*r Einzelne individuell aufgerufen wurde, nach vorne ging und die Stimme in die Wahlurne warf. Wenn’s zu stressig wird? Meme drüber machen, konzentrieren, weiter geht’s.

(4) Ein Programm für alle. Es hat meinem Zugehörigkeitsgefühl unglaublich geholfen zu wissen, dass bei dem was ich tue auch alle anderen mitmachen und alle ein gemeinsamer gleichwertiger Teil dieses Kongresses sind. Und dass sich nicht spezielle Beiräte, Gremien, Vorsitzende etc. schon vorher treffen und Spezial-Programm haben. Alles, was auf dem Programm stand, war offen für alle. Dass sich daneben natürlich trotzdem noch ein Präsidium oder ein Vorstand trifft um Dinge vorzubesprechen – keine Frage.

(5) Pop-Musik darf auch ran. Wir hatten für DWARS das billigste Studentencafé Maastrichts. Und trotzdem war die Tanzfläche voll – auch mit (oder gerade wegen) radiogängiger Musik. Eine Spotify-Playlist reicht und erspart Aufwand für DJ*anes.

(6) Anträge werden so debattiert dass man sie verstehen kann. Ja, ich liebe Antragsgrün über alles. Aber als ich auf meinem ersten GJ-Buko saß wurde ich immer wenn es um Anträge ging einfach nur erschlagen von langen Codes die vorgelesen wurden und die Übernahme von Änderungen etc. verkündeten. Und das, obwohl ich eigentlich schon ordentlich Erfahrung mit Antragsdiskussionen auf Gremiensitzungen hatte. Als ich auf meinem ersten DWARS-Congres saß, war mir immer klar was ging. Wir müssen irgendwie lernen, Buko-Erstis die Antragsdebatten zugänglicher zu machen. Vielleicht auch durch Dinge wie eine auf dem DWARS-Congres eingesetzte Catchbox.